БІР КЕМ ДҮНИЕ...

Дүние бір кем дегені,

Шындықтың жерде жоқтығы.

Аштықтан кедей талықсып,

Кекірген байдың тоқтығы.

 

Дүние бір кем дегені,

Әділдіктің жоқтығы.

Күн үшін жүрген кедейге,

Байлардың айтқан боқтығы.

 

Дүние бір кем дегені,

Ақиқаттың жоқтығы.

Елім деп туған естіден,

Ессіздердің көптігі.

 

Дүние бір кем дегені,

Құндылықтың жоқтығы

Дәстүр мен тілді ұмытқан,

Мәңгүрттердің көптігі.

 

Дүние бір кем дегені,

Қанағаттың жоқтығы.

Халі мүшкіл қарадан,

Жемқорлардың көптігі.

 

Дүние бір кем дегені,

 Білімнің бізде жоқтығы.

Жаңалық ашар ғалымнан,

Залымның биік шоқтығы.

 

Дүние бір кем дегені,

Ақ пен қара егесі.

Жақсының мінген атынан,

Жақсының ұшқыр ойынан,

Жаманның озған есегі.

(Жаманның озған есебі.)

 

Дүние бір кем дегені,

Жастықтың дәурен өткені,

Таяғына сүйеніп,

Аяңдап қарттық жеткені.

 

Дүние бір кем дегені,

Мейірім кеткен адамнан.

Қу дүние үшін інісі,

Ағасын алған жағадан.

 

Дүние бір кем дегені,

Ар-ұят кеткен санадан,

Төл-тілін білмей өлгенше,

Бақилық болды қанша адам.

 

Дүние бір кем дегені,

ШЕРХАННЫҢ тартқан,

Шер-мұңы.

Азғантай қара қазақтың,

Қасіретінің көптігі.

 

ЕЛ ЕРТЕҢІ ЖАСТАРДА...

Тәуелсіздік тұғырым,

Желбірер мәңгі көк туым.

Жалындаған жастарым,

Текті боп туған ұл-қызым,

Мен сендерге сенемін.

 

Ақыл ойдың кемелі,

Ар-ұжданның семсері.

Естіден туған есті боп,

Мен жастарға сенемін.

 

Асылдың қалған сынығы,

Тұлпардай бекем тұяғы,

Қырандайын қырағы.

Мен жастарға сенемін.

 

Ел мен жердің тағдыры,

Ана тілдің қал-мұңы.

Қабырғаңды сөгердей,

Өзіңді тірі көмердей,

Салт-санаңды қор қылып,

Өзін сенен зор қылып.

Еркекпен еркек табысып,

Әйелге әйел жабысып,

Теке сақал дін бұзар.

Санаңды улап салт бұзып,

Келеміз әттең, санды ұрып.

 

Ел билігі енжар ма?

Жоқ санасы кемтар ма?

Жол беріп қарап отырар,

Шығатын басқа жол барма?

 

Айналайын жастарым,

Жәй отындай жарқылдап.

Жұлдыздайын жамырап,

Қараңғы мына жұртыңа,

Күн болып тушы жарқырап.

Болашақ сенің қолыңда,

Біз сендерге сенеміз!

 

КІМ БОЛАМЫЗ?

Елімді ез қорласа,

Кім боламыз?

Үңгірде ұлтын сүйген,

Біз боламыз.

Түк көрмей қараңғыда

Жүрсек тағы,

Санасы жарқыраған,

Біз боламыз.

Мәңгүрттер айтты екен деп,

Бір жаман сөз.

Жаманмен жағалассақ,

Кім боламыз?

 

Еріңді ер қолдаса,

 Ел боламыз.

Береке бірлік артып,

Бір боламыз.

Жақсыны жақсы десек,

Қадірлесек,

Алашым Қазақ болмай,

Кім боламыз?!

 

Еліңді ер қорғаса,

Ел боламыз.

Ерлері елім дейтін,

Ер боламыз.

Қазақты Қазақ сүйсе,

Жалғызым деп,

Қазағым «Алаш» болмай,

Кім боламыз?!

 

Намысың биік болса,

Ту боламыз.

Рухың асқақтаса,

Шың боламыз.

Ана тілі,

Аман болса,

Тәуелсіз мәңгілікке,

Ел боламыз!

 

КӨКЕЙДЕГІ БІР СҰРАҚ?

Көкейдегі бір сұрақ,

Салмағы ауыр зіл сұрақ.

Етекте қалды Қайран тіл,

Төбесінен құз құлап.

Тірі боп туған Алашым,

Тілі жоқ әттең, мың сұрақ?!

 

Отыз жыл өтті тілің жоқ,

Өзгеден сорлы болдық па.

Есті боп туған ел едік,

Ез болып қайта тудық па.

Төрде отырған ұлдардың,

Санасы әттең құлдықта!

 

НЕ ДЕЙСІҢ ТАҒЫ НЕ ДЕЙСІҢ?...

Абайсызда сүрінсең,

Құладың дейсің...

Қазақтың шертсем

Шер-мұңын,

Жыладың дейсің...

Намысым тұрса ышқынып,

Туладың дейсің...

Бір сәтке үнсіз жоғалсам,

Тұрмадың дейсің...

Тілім үшін тіл қатсам,

Тілемші дейсің...

Ұлтым үшін үн қатсам,

Ұраншыл дейсің...

Жоғымды таппай сұрасам,

Сұрамшы дейсің...

Түркінің айтсам бірлігін,

«Тұраншыл» дейсің..

Шындықты айтсам шырылдап,

Шулаттың дейсің...

Алланы алсам аузыма,

«Құраншыл» дейсің...

«Аруақты» айтсам бабалап,

Тәңіршіл дейсің....

Өзіммен өзім күй кешсем,

Өзімшіл дейсің...

Тегімді айтып қайтейін,

Рушыл дейсің...

Ұл болып жесең ұлт қамын,

Еее-ей.. ұлтшыл дейсің.

Мені қойшы елеусіз

жәй пендемін.

Ұлы Абай мен Мұқағали,

Не көрмеді!